Topola biała (białodrzew) - Populus alba L. 

Drzewo do 40 m wysokości, z szeroką, zaokrągloną koroną i licznymi odrostami z korzeni.

Kora szarawobiała lub zielonkawa, niekiedy kredowobiała, zwłaszcza na konarach; młode pędy, pączki i liście (obustronnie) pokryte filcowatym, białym kutnerem.

Liście na długopędach duże, głęboko 3- lub 5-klapowe, od spodu przez cały okres wegetacji pokryte białym kutnerem, z wierzchu z czasem nagie, błyszczące i ciemnozielone; na krótkopędach mniejsze, eliptycznojajowate, brzegiem palisto, tępo ząbkowane, szybko “łysiejące”.

Kwiaty - przed rozwojem liści - III/p. IV.

Owoce - V.

Występowanie - zasięg częściowo trudny do ustalenia wskutek zniszczenia lasów łęgowych oraz wiekowej uprawy, od pn.-zach. Afryki i Europy przez pd.-zach. Azję po zach. Syberię i środk. Azję.

Dekoracyjność - pokrój, kora, liście.

Wymagania i zastosowanie - gleby różne, od wilgotnych i zakwaszonych do suchych - gatunek bardzo tolerancyjny pod tym względem, odporny na wiatry. Zadrzewianie wydm nadmorskich, piaszczystych zboczy, jałowych nieużytków i hałd; rozsiewa się łatwo i osiedla nawet na gruzowiskach. Ładne drzewo parkowe, nieodpowiednie jednak do sadzenia przy ulicach.