Topola osika - Populus tremula L.

Drzewo osiągające 30(-35) metrów wysokości, zwykle jednak niższe, wytwarza silne odrosty z korzeni. 

Kora gładka, oliwkowozielona.

Pędy nagie, pączki nieowłosione, krótkopędy bardzo liczne.

Liście krótkopędów w zarysie zwykle okrągławe, grubo zatokowo karbowanopiłkowane, szybko nagie, o ogonkach silnie bocznie spłaszczonych, wiotkich i często dłuższych od blaszki liściowej - stąd ruch liści przy lekkim nawet powiewie wiatru; liście długopędów siewek zupełnie inne, jajowate, u nasady wyraźnie sercowate z zaostrzonym wierzchołkiem, gęsto piłkowane, owłosione zwłaszcza od spodu, na krótszych ogonkach; młode liście (na końcach pędów) długo czerwonawe lub miedzianobrązowe; w jesieni od cytrynowożółtych po czerwone i fioletowe.

Kwiaty zwykle najwcześniejsze z topól - III.

Występowanie - od pn.-zach. Afryki i zachodniej Europy po azjatycki Daleki Wschód, na północy przekracza koło podbiegunowe i sięga granicy lasu i tundry.

Dekoracyjność - przede wszystkim kora; pokrój często malowniczy.

Wymagania i zastosowanie - bardzo tolerancyjna w stosunku do gleby, gatunek pionierski, osiedlający się szybko na odsłoniętych terenach, często z brzozą brodawkowatą; ładne drzewo, ale prawie nie stosowane na terenach zieleni, natomiast ważne w zadrzewieniach rekultywacyjnych. Drewno ma zastosowanie w produkcji celulozy i zapałek.