Najpospolitsza z uprawianych wierzb ozdobnych, od dawna wrośnięta w krajobraz. Korona szeroka, pędy cienkie, giętkie, zwisają do ziemi, żółte.
Liście węższe niż u wierzby białej, u nasady wąskoklinowate, gęsto, drobno piłkowane; ogonek liściowy do około 0,5 cm długości.
Kwiaty - przeważają kwiaty i kwiatostany męskie, co w czasie kwitnienia dodaje jeszcze drzewu żółtego koloru; kotki żeńskie średnicy około 4-5 mm, zalążnie tylko nieco dłuższe od przysadki.
Dekoracyjność - zajmuje dużo miejsca - najlepiej sadzić nad wodą lub na przestronnym trawniku; nieodpowiednia do małych założeń i na suche gleby.